Χρόνια προστατίτιδα: αίτια και αν μπορεί να θεραπευτεί

Η συνάφεια της μελέτης του μηχανισμού ανάπτυξης της χρόνιας προστατίτιδας αυξάνεται σε ευθεία αναλογία με την αύξηση του αριθμού των διαγνωσμένων περιπτώσεων της νόσου. Είναι γνωστό ότι η χρόνια προστατίτιδα (ΧΠ) κατέχει ηγετική θέση μεταξύ των ουρολογικών παθήσεων και είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της σύγχρονης ζωής (κοινωνικό περιβάλλον, οικολογία, αυξημένη αντοχή των παθογόνων στα αντιβακτηριακά φάρμακα).

Δεδομένου ότι η ασθένεια όχι μόνο καλύπτει ένα αυξανόμενο ποσοστό του ανδρικού πληθυσμού, αλλά διαγιγνώσκεται επίσης σε ολοένα και μικρότερη ηλικία, υπάρχει συχνά μια μάλλον απορριπτική στάση απέναντι στο πρόβλημα από την πλευρά των γιατρών που χρησιμοποιούν πρότυπα σχήματα για θεραπεία που δεν μπορούν να οδηγήσουν στην ανάκαμψη.

Τι είναι η χρόνια προστατίτιδα

Η διάγνωση της χρόνιας προστατίτιδας (CP) συνδυάζει ένα αρκετά ευρύ φάσμα παθολογικών διεργασιών στον προστάτη αδένα, που εκδηλώνεται με τη μορφή μιας χρόνιας φλεγμονώδους διαδικασίας των ιστών. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για CP μόνο ως αποτέλεσμα της διείσδυσης παθογόνων στον προστάτη, αφού μια τέτοια άποψη δικαιολογεί προσπάθειες θεραπείας της προστατίτιδας αποκλειστικά με αντιβιοτικά, τα οποία σχεδόν ποτέ δεν φέρνουν μόνιμα θετικά αποτελέσματα.

Οι κύριοι παράγοντες που διέπουν την ανάπτυξη της παθολογίας μπορούν να θεωρηθούν πολύπλοκες αλλαγές στους ιστούς και, κατά συνέπεια, οι λειτουργικές ικανότητες του αδένα, οι οποίες είναι η κύρια αιτία της ανάπτυξης μολυσματικής μικροχλωρίδας. Η χρόνια προστατίτιδα, ως ένα βαθμό, είναι μια συλλογική διάγνωση που συνδυάζει διάφορους παράγοντες:

• Μειωμένη ανοσία.
• Στασιμότητα διεργασίες στα πυελικά όργανα.
• Ουροδυναμική διαταραχή.
• Εκφυλιστικές διεργασίες στο παρέγχυμα του προστάτη.
• Τροφική διαταραχή.
• φλεγμονώδεις διεργασίες.

Μηχανισμός ανάπτυξης

Η διείσδυση της παθογόνου μικροχλωρίδας σε έναν υγιή αδένα του προστάτη είναι πρακτικά ανίκανη να προκαλέσει φλεγμονώδη διαδικασία, καθώς η μικροχλωρίδα του προστάτη έχει κάποια αντίσταση στα παθογόνα που υπάρχουν στην ουρήθρα. Ωστόσο, η παρουσία ενός ή περισσότερων από τους παραπάνω προκλητικούς παράγοντες οδηγεί στην ανάπτυξη επίμονης φλεγμονής, που συνοδεύεται από την εμφάνιση σχηματισμών ουλών (ινώδες) ή περιοχές νέκρωσης.

Ο πολλαπλασιασμός του συνδετικού ιστού κατά τη διαδικασία σχηματισμού ουλής προκαλεί συμφορητικές διεργασίες στους κυψελίδες (αγωγοί που εξασφαλίζουν την απέκκριση των εκκρίσεων), οι οποίες επιδεινώνουν την πορεία της νόσου. Η νεκρωτοποίηση των ιστών οδηγεί στο σχηματισμό μιας σπηλαιώδους κοιλότητας, στην οποία, εκτός από το νεκρό επιθήλιο, συσσωρεύεται και ένα προστατικό μυστικό.

Έτσι, η κύρια αιτία ανάπτυξης της CP δεν είναι μια μόλυνση, αλλά διάφορες φυσιολογικές διαταραχές που επιτρέπουν στη φλεγμονώδη διαδικασία να γίνει χρόνια.

Ένα άλλο διακριτικό χαρακτηριστικό της νόσου, που δυσκολεύει τη διάγνωση, είναιπεριοδικότητα ροής. Κατά κανόνα, υπό την επίδραση εξωτερικών παραγόντων ή της εσωτερικής κατάστασης του σώματος, υπάρχει μια περιοδική αλλαγή στην ένταση της παθολογίας, κατά την οποία οι οξείες καταστάσεις αντικαθίστανται από περιόδους ύφεσης.

Συχνά δεν υπάρχει μόνο πλήρης απουσία συμπτωμάτων, αλλά και απουσία εργαστηριακών δεικτών που υποδεικνύουν την παρουσία μόλυνσης (για παράδειγμα, λευκοκύτταρα). Παρά τα θετικά αποτελέσματα, αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να θεωρηθεί ανάκαμψη, καθώς όλες οι φυσιολογικές διαταραχές στον αδένα παρέμειναν αμετάβλητες.

Οι λόγοι

Οι κύριες αιτίες των κυκλοφορικών διαταραχών στα πυελικά όργανα και της στασιμότητας του φλεβικού αίματος στον προστάτη είναι:

1. Μόνιμη παραμονή σε καθιστή θέση.
2. Υποθερμία ολόκληρου του σώματος ή απευθείας στην περιοχή της πυέλου.
3. Συστηματική δυσκοιλιότητα.
4. Παρατεταμένη αποχή από σεξουαλική δραστηριότητα ή υπερβολική σεξουαλική δραστηριότητα.
5. Η παρουσία στο σώμα μιας χρόνιας λοίμωξης οποιουδήποτε εντοπισμού (ιγμορίτιδα, βρογχίτιδα).
6. Η υπερβολική σωματική δραστηριότητα, που συνοδεύεται από έλλειψη ύπνου ή ανάπαυσης, προκαλεί καταστολή του ανοσοποιητικού.
7. Ιστορικό ουρογεννητικών λοιμώξεων (γονόρροια, τριχομονάδες).
8. Τοξικές επιδράσεις στον οργανισμό λόγω της συστηματικής χρήσης αλκοολούχων ποτών.

Η παρουσία οποιασδήποτε από αυτές τις αιτίες οδηγεί στην εμφάνιση στάσιμων διεργασιών, επιδείνωση της απεκκριτικής λειτουργίας των αδένων, μείωση της κυτταρικής αντίστασης σε ασθένειες, που συμβάλλουν στη δημιουργία βέλτιστων συνθηκών για την αναπαραγωγή παθογόνων μικροοργανισμών στον αδένα του προστάτη .

Μπορεί η χρόνια προστατίτιδα να θεραπευτεί;

Παρά τη διαθεσιμότητα μεγάλου όγκου συστηματοποιημένων πληροφοριών σχετικά με τον μηχανισμό ανάπτυξης της CP,η αντιμετώπισή του είναι εξαιρετικά δύσκοληκαι αποτελεί ένα από τα κορυφαία προβλήματα στη σύγχρονη ουρολογική πρακτική.

Λόγω του γεγονότος ότι η ασθένεια προχωρά σε κάθε μεμονωμένο ασθενή σύμφωνα με ένα μεμονωμένο σχήμα, κατά συνέπεια, η προσέγγιση στη θεραπεία θα πρέπει επίσης να είναι ατομική, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις φυσιολογικές αλλαγές που έχουν συμβεί στον προστάτη αδένα.

Τα ανατομικά χαρακτηριστικά του προστάτη, τα οποία μπορούν να προσπελαστούν είτε μέσω της ουρήθρας είτε μέσω του ορθού, μειώνουν σημαντικά την αποτελεσματικότητα του εφαρμοζόμενου θεραπευτικού αποτελέσματος. Από αυτή την άποψη, για να επιτευχθεί ένα σχετικά σταθερό αποτέλεσμα, απαιτείται μια μακρά πορεία θεραπείας (συνήθως αρκετών μηνών), κατά την οποία ο ασθενής πρέπει να συμμορφώνεται αυστηρά με όλες τις απαιτήσεις του γιατρού.

Δυστυχώς, μια πλήρης θεραπεία μπορεί να επιτευχθεί μόνοσε 30 περιπτώσεις από τις 100. Αυτό οφείλεται κυρίως στην άκαιρη αναζήτηση ιατρικής βοήθειας, λόγω μακράς απουσίας σοβαρών συμπτωμάτων ή συνειδητής αποφυγής δυσάρεστων διαγνωστικών και στη συνέχεια θεραπευτικών διαδικασιών. Κατά κανόνα, τη στιγμή της θεραπείας, οι ατροφικές διεργασίες στον προστάτη είναι μη αναστρέψιμες και ακόμη και με μακροχρόνια θεραπεία, είναι δυνατή μόνο η πλήρης εξάλειψη των συμπτωμάτων και η επίτευξη σταθερής ύφεσης, η διάρκεια της οποίας εξαρτάται από τη συμμόρφωση του ασθενούς με τις συστάσεις του γιατρού.

Θεραπευτική αγωγή

Το σύνολο των μέτρων που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της CP περιλαμβάνει:

Αντιβακτηριδιακή θεραπεία

Η καταστολή της δραστηριότητας της βακτηριακής μικροχλωρίδας με τη βοήθεια αντιβιοτικών πρέπει να πραγματοποιείται μόνο μετά από ένα συγκρότημα εργαστηριακών δοκιμών, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των οποίων συνταγογραφείται το πιο αποτελεσματικό φάρμακο.

Κατά κανόνα, η διάρκεια των αντιβιοτικών καθορίζεται από τη σοβαρότητα της νόσου και είναι τουλάχιστον 30 ημέρες. Είναι απαράδεκτη η διακοπή της θεραπείας, καθώς οι εναπομείναντες μικροοργανισμοί θα γίνουν ανθεκτικοί σε αυτήν την ομάδα φαρμάκων και, στη συνέχεια, θα χρειαστεί αντικατάσταση και ακόμη μεγαλύτερη διάρκεια. Στη θεραπεία της προστατίτιδας, προτιμώνται τα αντιβιοτικά που έχουν βακτηριοκτόνο δράση:

• Φθοροκινολόνες;
• Αζαλίδες;
• Αμινογλυκοσίδες;
• Τετρακυκλίνες.

Εάν οι εργαστηριακές εξετάσεις αποκαλύψουν μια συγκεκριμένη φύση της λοίμωξης, για παράδειγμα, τριχομονίαση ή την ιογενή προέλευση της προστατίτιδας, συνταγογραφούνται νιτροϊμιδαζόλες ή ένα αντιικό φάρμακο παράλληλα με τα αντιβιοτικά.

Η χρήση αντισπασμωδικών και α-αναστολέων

Ο κύριος σκοπός της χρήσης των φαρμάκων αυτής της σειράς είναι η ανακούφιση του σπασμού στο πυελικό έδαφος, ο οποίος συμβάλλει στην αύξηση της παροχής αίματος, στη βελτίωση της εκροής ούρων και στη μείωση του πόνου.

Καθρακτικά

Προκειμένου να αποφευχθεί η υπερβολική πίεση στους πυελικούς μύες που εμφανίζεται κατά την πράξη της αφόδευσης, συνιστάται η χρήση καθαρτικών, καθώς οι προσπάθειες κατά τη διάρκεια της δυσκοιλιότητας μπορούν να επιδεινώσουν την κατάσταση του ασθενούς.

Φυσιοθεραπεία

Μία από τις πιο κοινές μεθόδους φυσικοθεραπείας είναι το ορθικό μασάζ του προστάτη. Το θεραπευτικό αποτέλεσμα της πρόσκρουσης ενός δακτύλου στον προστάτη, που πραγματοποιείται μέσω του πρωκτού, είναι να αποσπάσει το μολυσμένο μυστικό, το οποίο στη συνέχεια απεκκρίνεται μέσω της ουρήθρας.

Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του μασάζ αυξάνεται η παροχή αίματος στους ιστούς, γεγονός που έχει θετική επίδραση στην αντιβιοτική θεραπεία. Για την εκτέλεση μασάζ προστάτη του ορθού χρησιμοποιούνται επίσης οι ακόλουθες φυσιοθεραπευτικές μέθοδοι:

• Ηλεκτρική προσομοίωση.
• Θερμοθεραπεία υψηλής συχνότητας.
• Θεραπεία με υπέρυθρο λέιζερ.

Πρόληψη

Μετά τη σταθεροποίηση της κατάστασης, ο ασθενής πρέπει να ακολουθεί τους κανόνες που επιβάλλουν ορισμένους περιορισμούς στον συνήθη τρόπο ζωής:

1. Αποφύγετε τις διαδικασίες νερού σε ανοιχτές δεξαμενές και πισίνες.
2. Ελέγχεστε τακτικά από γιατρό.
3. Αποφύγετε εντελώς την κατανάλωση αλκοόλ.
4. Έχετε τακτική σεξουαλική ζωή με έναν σύντροφο.

Η συμμόρφωση με τους κανόνες θα σας επιτρέψει να παραμείνετε σε ύφεση όσο το δυνατόν περισσότερο και να αποφύγετε τις παροξύνσεις της νόσου.